Als reactie op artikel en POL van sporza heb ik een lange commentaar geschreven die meer eigen artikel geworden. https://sporza.be/nl/2018/08/29/sportpsycholoog-brouwers-een-training-is-iets-tussen-coach-en/ Zelf sta ik nooit aan de zijlijn. Ik weet dat mijn kind hoogbegaafd is en thuis komt met uitstekende rapporten van school. Volgens mij is er dan ook heel weinig kans dat hij daadwerkelijk voetballer gaat worden, ook al droomt hij nog wel over een carrière als voetballer. Voor mij heeft mijn zoon ook de wereld van voetbal geopend. Twee jaar geleden was ik degene die niet wist wie Messi is en bij welke voetbalclub hij speelde. Ik heb het idee dat ouders vaak aan de kant staan te kijken omdat hun kinderen geen rapporten krijgen, zoals ze die wel krijgen op school. Op school is er namelijk iedere drie maanden een rapport met duidelijke cijfers per schoolvak, maar wanneer het op voetbal aankomt is het niet zo gemakkelijk en duidelijk. Er is niet iets waar op een normale m

Het zijn de kleine dingen die het verschil maken Kleine verschillen, maar die hier wel heel duidelijk te merken zijn. Barcelona leert jonge spelers ook denken op het veld, meer dan alleen een bepaalde techniek bijbrengen. Bij de teamtrainingen houdt men zich niet bezig met het trainen van de dribbel. Het huiswerk voor iedere speler is het onderhouden en het trainen van het balgevoel en het ontwikkelen van diverse technische vaardigheden. Positief inzicht, hef je gezicht naar het licht en draai je hart met de zon mee. Op het moment dat je negatieve gedachten gaat vervangen door positieve gedachten krijg je positievere resultaten. Denk aan applaus geven voor mooie acties, reddingen of andere dingen om spelers te motiveren op een positieve manier. Don’t worry als een fout wordt gemaakt, volgende keer zal het wel lukken, of gewoon neutraal blijven. ZEKER GEEN KRITIEK of commentaar geven. Deze manier van omgang is geldig voor iedereen. De trainer stopt het spel en legt aan iedereen u